Doorlassen carrosserie
Het meeste laswerk aan deze auto is gaan zitten in het lassen van de naden van het plaatwerk.
Toen ik eenmaal een eigen lasapparaat had gekocht kon ik in principe naar hart en lust lassen. Dus heb ik besloten de koe bij de hoorns te vatten en eens te proberen wat meer structurele stijfheid in de carrosserie te krijgen.
Niet dat de Corolla nu van zichzelf zo'n vaatdoek is om mee te rijden, maar het kan natuurlijk altijd beter.
De carrosserie van nagenoeg elke Toyota wordt met puntlasjes op bepaalde plaatsen bij elkaar gehouden.
Dat is voor de fabrikant de eenvoudigste, snelste en meest economische manier om de carrosserie in elkaar te zetten.
Een compleet doorgelaste carrosserie is uiteraard een heel stuk stijver, wat de wegligging ten goede zou kunnen komen. Maar Toyota heeft deze Corolla ontworpen met een bepaalde stijfheid in gedachte en daardoor zou helemaal doorlassen niet verstandig zijn.
Als je bepaalde delen stijver zou maken dan Toyota ze ooit bedoeld had, heb je kans dat je ergens anders weer zwakke plekken creeërt. De carrosserie kan dan op den duur gaan buigen of scheuren, omdat de spanningen die in de carrosserie ontstaan bij stevige stukjes sturen, nergens naartoe kunnen. Deze spanningen zullen dan de zwakste plekken op gaan zoeken die er helemaal niet op berekend zijn en waar vervolgens scheuren in het plaatwerk etc kunnen ontstaan.
Dus zolang de fabrikant het niet zo bedoeld heeft, kun je het beste een bepaalde mate van flex in de carrosserie toestaan.
Een oplossing tussen compleet doorlassen en de fabrieks puntlasjes is om de paneelnaden te 'stitchen'. Hierbij leg je lasrupsen van een bepaalde lengte om een bepaalde interval. Een onderbroken lasrups zogezegd.
Deze lasrupsen slijpen we vervolgens weer een heel eind vlak. Dit doen we omdat de las zelf een stuk dikker is dan het plaatstaal er direct naast. Dat zijn ook weer potentieële stresspunten. Door de las weer terug te slijpen zodat alleen de paneel naad zelf aan elkaar gehecht is, wordt dit effect verminderd.
Het donorfront had ik na het vasthechten al grotendeels van stitch lassen voorzien.
Maar de rest van de carrosserie moest dan natuurlijk ook nog gebeuren. Allereerst heb ik de complete bodem van de undercoating ontdaan met behulp van een staalborstel op de haakse slijper.
Op deze manier kwamen alle paneelnaden tevoorschijn en kon ik gaan kijken hoe ik ze zou gaan stitchen.
Ik heb op de meeste plaatsen lasrupsen gelegd van zo'n 40mm lang, met een tussenpoze van zo'n ook zo'n 40mm.
Dit tekende ik dan grofweg uit met een permanent marker langs de paneelnaden en dan kon ik met de lastoorts aan de gang.
Detail van de lasjes die ik leg. Dit zijn ook geen doorgelaste rupsen, maar allemaal hechtjes aan elkaar.
En dan krijg je aan de binnenzijde zoiets als dit. Weet je meteen dat je las goed ingebrand is.
En zo zijn alle paneelnaden aan de onderkant van de auto behandeld. De rest van de auto zal uiteindelijk helemaal dezelfde behandeling krijgen en hopelijk verbeterd zo de torsiestijfheid van de auto een beetje, wat de wegligging van de auto weer wat ten goede zou moeten komen.
Ook aan de binnenzijde van de auto zijn de paneelnaden met rupslassen doorgelast. Te beginnen bij het schutbord, waar meerdere panelen samenkomen.
Op bovenstaande foto moeten de rupslassen nog vlak geslepen worden.
Inmiddels zijn ook in de kofferbak van de auto alle paneelnaden gelast, waarmee alle panelen gedaan zijn en het doorlassen van de carrosserie helemaal klaar is.
Nu moeten de laatste rupslassen nog afgewerkt worden en dan kan ik beginnen om de nadenkit weer terug aan te brengen zodat de lassen beschermd blijven en er geen vocht in de paneelnaden kan komen.
De kit die ik hiervoor gebruik is 3M carrosserie kit op polyurethaan basis. Ik heb zowel kwastbare strijkkit als kitspuiten in de kleur grijs.
Deze kit is nadien ook met alle soorten verf overspuitbaar zodat je er achteraf niets meer van ziet.